Ως χρωμοΣώματα, επανακαθορίζουμε την ταυτότητά μας και θέτουμε τα δικά μας μέτρα για το ποιοι είμαστε και τι μας αρέσει.

Ψάχνουμε το δικό μας χρώμα σε έναν κόσμο που επιμένει να δείχνει γκρίζος..

[Ποιοι είμαστε] [Τι θέλουμε, τι δε θέλουμε, θέλουμε;] [Γιατί;] [Πώς;]

4 Ιουν 2008

Sovaros_gia_sxesh VS real_pagrati


Τελευταία έχω αρχίσει να κάνω πολύύύ chat. Μέσα σε ένα μήνα έχω γνωρίσει από κοντά κάμποσα άτομα, όλα εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους, όλα πολύ ενδιαφέροντα, αλλά στην τελική τίποτα που να προχώρησε ένα βήμα πιο πέρα από τη γνωριμία. «Δεν είναι αυτό που ψάχνω», λέω στον εαυτό μου, συνήθως. Αναρωτιέμαι όμως, μερικές φορές: «ξέρω τι στο καλό ψάχνω;».

Δεν έχω κάνει ποτέ ως τώρα one-night-stand, ούτε είχα ποτέ κάτι σαν fuck-buddy γιατί ποτέ δεν ένιωσα άνετα με την ιδέα. Πιστεύω ότι δεν είμαι άτομο που τό’χει στο να μην εμπλέκεται συναισθηματικά, οπότε λέω άστο καλύτερα. Οπότε θεωρητικά είμαι από αυτούς που ψάχνουν «κάτι πιο σταθερό». Και δε το βρίσκουν ποτέ. Τόσο συχνά ακούω αυτό το κλισέ («αμαν πια όλοι σεξ ψάχνουν, δε γίνεται να βρεις κάτι σοβαρό») που μερικές φορές δε συγκρατιέμαι κι απαντάω με το επίσης στερεότυπο «Πως γίνεται όλοι να ψάχνουμε για σχέση και να μη βρίσκουμε; Ας ζευγαρώσουμε μεταξύ μας επιτέλους να τελειώνει η γκρίνια!».

Είχα διαβάσει πριν χρόνια σε ένα βιβλίο ότι ανάγκες και επιθυμίες είναι δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα που καλό θα ήταν να τα διαχωρίσουμε μέσα μας. Τις ανάγκες, εγγενείς ή επίκτητες, είναι απαραίτητο να τις ικανοποιήσουμε για να επιβιώσουμε και να είμαστε καλά. Οι επιθυμίες τώρα είναι κάτι εντελώς διαφορετικό, οι επιθυμίες είναι το άγνωστο, δεν υπακούουν ούτε σε ανάγκες ούτε σε δυνατότητες (αυτό που έχεις τη δυνατότητα να πετύχεις δεν είναι απαραίτητα αυτό που θέλεις), οι επιθυμίες είναι το άγνωστο που βρίσκεται μέσα στον καθένα.

Υπό αυτό το πρίσμα, έχω εντοπίσει –με δείγμα τον εαυτό μου και τους φίλους μου φυσικά- τις εξής ανάγκες:

  • Ανάγκη για συντροφικότητα: είναι η ανάγκη του να έχεις έναν ή περισσότερους πολύ κοντινούς σου ανθρώπους, να κάνετε πράγματα μαζί, να μπορεί να βασιστεί ο ένας στον άλλο, να υπάρχουν γύρω σου άνθρωποι που σε καταλαβαίνουν και κάνουν τις «ασήμαντες» στιγμές της ζωής να έχουν αξία.
  • Ανάγκη για σεξ: Βιολογική –ας πούμε- ανάγκη, παρουσιάζει για πολλούς έξαρση την άνοιξη (ε, ο πεταλούδος ερωτεύεται την πεταλούδα κλπ), αναφέρεται και ως «καύλες» και μπορεί συνήθως να ικανοποιηθεί και χωρίς τη βοήθεια άλλου ατόμου (αν καταλαβαίνετε τι εννοώ..)
  • Ανάγκη για ερωτική επαφή: θα την έλεγα και ανάγκη για σωματική οικειότητα αλλά ακούγεται κάπως, είναι το να βρεθείς γυμνός με κάποιον, να τον αγκαλιάσεις, να σε αγγίξει, να φιληθείτε και να ιδρώσετε μαζί, να χαρίσει ο ένας στον άλλο μέσω του σώματος του ευχαρίστηση και ίσως κατ’ επέκταση αποδοχή.

Μια ανάγκη αν δε την ικανοποιήσεις σε βασανίζει και σου κάνει τη ζωή δύσκολη, αλλά το να χτίσεις μια αυθεντική ανθρώπινη σχέση και να συνδεθείς με κάποιον είναι κάτι που συμβαίνει πέρα και πάνω από ανάγκες.

Κατά τη γνώμη μου, όλοι εμείς που «ψάχνουμε σχέση» αλλά ποτέ δε μας κάθεται φέρουμε μεγάλο μερίδιο ευθύνης για το γεγονός ότι καταλήγουμε συνήθως στο πάτωμα να μαζεύουμε τα κομμάτια μας. Γιατί όσο και να θέλουμε να κατηγορήσουμε τον άλλο που δε φέρθηκε σωστά, που ήταν ανώριμος, και τα λοιπά, στην τελική ο άλλος τις πιο πολλές φορές ήταν και είναι ο ίδιος πριν και μετά. Η όλη φάση του πληγώματος προκύπτει συνήθως επειδή εμείς είχαμε από πριν πλάσει στο μυαλό μας όλους τους όρους και τις συνθήκες τις ιδανικής σχέσης, προϋποθέσεις τις οποίες ο άλλος δεν τήρησε. Στην ουσία έχουμε ζωγραφίσει από μόνοι μας τον πίνακα της ζωής μας και απλά έχουμε αφήσει μια τρύπα στον καμβά για να βάζουν το κεφάλι τους οι διάφοροι υποψήφιοι. Τώρα που το ξανασκέφτομαι, δεν είναι άλλο από το σύνδρομο του καλού μας πρίγκιπα, ο οποίος φυσικά δε θα υπάρξει ποτέ έξω από τη φαντασία μας.

Μερικοί λένε ότι όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο, αλλά εγώ πιστεύω ότι η ζωή είναι χαοτική και εντελώς «ό,τι να’ναι» και τελικά μια πραγματικά αληθινή ανθρώπινη σχέση δομείται από το μηδέν χωρίς προσδοκίες και υποσχέσεις, όπως ακριβώς δίνεις σε έναν άνθρωπο τις μπογιές σου και τον αφήνεις να ζωγραφίσει ότι θέλει σε ένα κομμάτι του καμβά σου. Έτσι γλιτώνεις και την πίκρα του να μην είναι ο άλλος αυτό που έχεις φανταστεί και όλη την αυτολύπηση που ακολουθεί.

Εν τέλει, όλοι στα chatrooms ανάγκες ψάχνουν να ικανοποιήσουν και κανείς μας δεν είναι εκεί «απλά για γνωριμία». Από αυτή την άποψη, ίσως είναι πιο ειλικρινής ο «psaxno top eos 30 xronon gia real twra» από τον «sxesi_thess» που θα έπρεπε ίσως να λέει «έχω ανάγκη από συντροφιά». Εντάξει, ίσως γίνομαι υπερβολικός χωρίς λόγο –στο κάτω-κάτω, μπορεί δυο άνθρωποι να γνωριστούν από ανάγκη αλλά να μείνουν μαζί γιατί το θέλουν. Anyway, you get the point, νομίζω.

Όλο λέω «ουφ, κουράστηκα πια, δεν ξαναμπαίνω σε chat, είναι όλοι psycho που δεν ξέρουν τι θέλουν» κι όλο ξαναγυρίζω γιατί «δε μπορεί ρε γαμώτο, κάποιος θα υπάρχει σαν εμένα».

Πάντως αποφάσισα να προσπαθώ να μην περιμένω τίποτα, να μην ψάχνω ούτε σχέση, ούτε γνωριμία, ούτε τίποτα, κι από δω και πέρα θα απαντάω στην κλασική ερώτηση «τι ψάχνεις;» με ένα ίσως ασαφές αλλά τουλάχιστον ειλικρινές «ό,τι βγει»…

12 σχόλια:

Hfaistiwnas είπε...

Αν πας κάπου και βρείς άτομα για σχέση να μου πεις και σε μένα. Δυστυχώς ή ευτυχώς ανήκω και εγώ σε αυτή τη μερίδα γκέι. Μερίκες φορές δεν ξέρω αν είναι καλό ή κακό που δεν έχω κάνει one night, μου λένε συνέχεια "έλα μωρέ δεν έχεις κάτι να χάσεις", αλλά δεν ξέρω τι μου έχει σφινώσει. Δεν μου φτάνει το σεξ, θέλω κάτι παραπάνω. Το δύσκολο είναι να πιστέψω ότι δεν θα βρω ποτέ αυτό που θα ήθελα. Οπότε στα ίδια γυρνάμε. Τσάτ έχω να κάνω πολύ καιρό και αυτό επειδή δεν συνεννοούμαι καθόλου με τα άτομα.. αυτό το ψάξε το βαρέθηκα...
Ξέσπασα και εγώ.. καλησπέρα!

Lydia X είπε...

thumbs up!

Ανώνυμος είπε...

Εγώ πάλι ξέρω πως υπάρχουν και πολλές μακροχρόνιες σχέσεις διαφορετικών ειδών μεν, σταθερές δε και παρ' όλη τη διαφορετικότητά τους (ελεύθερες, μονογαμικές, κρυφοελεύθερες κλπ) υπάρχουν δύο κοινές συνισταμένες: η έλλειψη του εγωισμού και η αγάπη. Είναι μεγάλη ιστορία οι μόνιμες σχέσεις στους gay και έχει να κάνει με το πόσο κρυφές είμαστε καθώς και το lifestyle που μας επιβάλλουν. Δύο μικρά παραδείγματα: α) πόσο διαφορετικά - υπεύθυνα θα φερόμασταν στην επιλογή του συντρόφου, αλλά και στο τελείωμα μιας σχέσης, αν αυτόν τον άνθρωπο θα έπρεπε να τον γνωρίσουν οι γονείς μας, οι συμφοιτητές/συνάδελφοι, ο κύκλος μας? β) Πόσοι από μας έχουν φτάσει στο σημείο να διαπιστώσουν πως το εγκεφαλικό sex είναι ποιό καυλωτικό από το σαρκικό?
Μας επιβαλλουμε (γιατί ΕΜΕΙΣ μας επιβάλλουμε) μια ζωή κρυφή ή ενοχική. Το lifestyle πάλι μας προτείνει έναν gay γυμνασμένο που πετάει το μπλουζάκι στο club και κοιμάται με όποιον του γουστάρει για διασκέδαση ή συνεχίζει το κέφι του στη sauna. Η ανάγκη για συντροφικότητα λοιπόν μπερδεύεται ή παρεξηγείτε μέσα στα παραπάνω αλλά και άλλα τόσα και για να βρεις την άκρη (αν είσαι τυχερός και τη βρείς) πρέπει να απογοητευτείς, να απογοητεύσεις, να κάνεις λάθη, ίσως να πονέσεις πολύ.
Δυστυχώς εμείς οι gay έχουμε πολλή δουλειά να κάνουμε με τους εαυτούς μας από τη στιγμή που ανάβει αυτό το λαμπάκι στον εγκέφαλο και δεν έχουμε κανέναν να μας βοηθήσει υπεύθυνα σε αυτό. Το αντίθετο μάλιστα.
Δεν είναι θέμα λοιπόν αν είσαι του one night stand ή του τι ψάχνεις ή του τι nickname χρησιμοποείς όσο του πόσο καλά ξέρεις ποιός είσαι και σε πόσο γερό δίκτυο ανθρώπων στηρίζεσε.....

Voltsek είπε...

Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου.
Κι εγώ ακριβώς αυτό αναρωτιόμουν, πως γίνεται όλοι να ψάχνουν κάτι σοβαρό και κανείς να μη βρίσκει κάτι;

UnKnownX είπε...

:)

Κώστας είπε...

Πολλοί λένε ότι ψάχνουν κάτι σταθερό/σοβαρό/αξιόλογο αλλά δεν το εννοούνε.

Άλλοι πάλι πιστεύουν ότι ψάχνουν κάτι σταθερό/σοβαρό/αξιόλογο αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι αρκετά έτοιμοι/ώριμοι/ικανοί για να το βρουν και να το κρατήσουν.

Τομ Σόγιερ είπε...

Γιατί νομίζετε οι str8 διαφέρουν κατά πολύ σε αυτό..? Καλέ αυτοί έχουν γίνει πιο free και από εμάς στις ξεπέτες... Άντρες και γυναίκες.

Πάντως τα ''Χρωμοσώματα'' πολύ καλή δουλειά, μπράβο! Δεν ξέρω γιατί έχεις καιρό να γράψεις, αλλά εύχομαι να συνεχίσεις...

Hide In My Suitcase είπε...

Εγώ θα πω εν τάχει 2 πράγματα:
1) Υπάρχει και η εκνευριστική μερίδα ανθρώπων στα τσατ ρουμ, που όταν σε ρωτούν τι ψάχνεις και τους λες "σχέση" και ταυτόχρονα ψάχνουν κι αυτοί, θεωρούν ότι για αυτόν και μόνο το λόγο μόλις ξεκίνησε η σχέση σας!
2) Έψαχνα πολύ καιρό (χρόνια) για σχέση από το Gaydar (έχοντας πάντα σώας τας φρένας και ξέροντας τι μου γίνεται και τι θέλω και βγαίνοντας επιλεκτικά ραντεβού) και κατέληξα όχι μόνο να κάνω σχέση, αλλά να είμαστε και 3 χρόνια μαζί!

Elementstv είπε...

Θα συμφωνησω με τον giannippm διοτι πραγματι ολα ειναι πιθανα.Το μεγαλυτερο προβλημα νομιζω εγκειται στο γεγονος οτι δεν ειμαστε ελευθεροι να φλερταρουμε οπου θελουμε,και ετσι οταν θα κλεισουμε ραντεβου μεσω gaydar,δεν μπορουμε παρα να αισθανομαστε οτι ειναι λιγο "στημενο".Δεν υπαρχει σε τοσο μεγαλο βαθμο το αυθορμητο...

Υ.Γ.:Θα συνεχισετε να γραφετε ή ειναι το τελος των Χρωμοσωματων?

xipasmenos είπε...

Πάντως στο τσατ σίγουρα δεν θα βρεις σχέση...λολ....υπάρχουν άνθρωποι για σχέση, εγώ τουλάχιστον δεν έχω παράπονο εχω βρει αρκετούς άσχετο αν με κάποιους δεν λειτούργησε......και επειδή και γω είμαι άνθρωπος που δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς να εμπλακεί συναισθηματικά μπορώ να σε καταλάβω και να σου πω οτι στο τέλος αξίζει. Δε μπορώ να συγκρίνω το κενό που νιώθεις απλά κάνοντας σεξ με την ικανοποίηση του σεξ με κάποιον ο οποίος σε εξιτάρει και πνευματικά!

ds είπε...

Διαφωνώ με κάποια πράγματα: οι πλειοψηφία των gay που γνωρίζω ψάχνουν για σχέση και όχι απλά για εφήμερο sex.

Επειδή όπως είπες το sex είναι βιολογική ανάγκη, εγώ θα σου πρότεινα να κάνεις one night stand έστω και με κάποιον μέτριας εμφάνισης, μέχρι να βρεις κάποιον ιδανικό (για σένα) για σχέση. Όλα αυτά βέβαια με προσοχή.

Ανώνυμος είπε...

entwmetaxy psahneis gia sex kai o allos se thelei gia panta...pas gia mia sta grhgora kai sernesai sta patwmata pou den se xana pernei thlefwno ...symfwnw haos haos...kai panta mia elpida san asteri na pernaei sta grhgora...