Τελευταία έχω αρχίσει να κάνω πολύύύ chat. Μέσα σε ένα μήνα έχω γνωρίσει από κοντά κάμποσα άτομα, όλα εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους, όλα πολύ ενδιαφέροντα, αλλά στην τελική τίποτα που να προχώρησε ένα βήμα πιο πέρα από τη γνωριμία. «Δεν είναι αυτό που ψάχνω», λέω στον εαυτό μου, συνήθως. Αναρωτιέμαι όμως, μερικές φορές: «ξέρω τι στο καλό ψάχνω;».
Δεν έχω κάνει ποτέ ως τώρα one-night-stand, ούτε είχα ποτέ κάτι σαν fuck-buddy γιατί ποτέ δεν ένιωσα άνετα με την ιδέα. Πιστεύω ότι δεν είμαι άτομο που τό’χει στο να μην εμπλέκεται συναισθηματικά, οπότε λέω άστο καλύτερα. Οπότε θεωρητικά είμαι από αυτούς που ψάχνουν «κάτι πιο σταθερό». Και δε το βρίσκουν ποτέ. Τόσο συχνά ακούω αυτό το κλισέ («αμαν πια όλοι σεξ ψάχνουν, δε γίνεται να βρεις κάτι σοβαρό») που μερικές φορές δε συγκρατιέμαι κι απαντάω με το επίσης στερεότυπο «Πως γίνεται όλοι να ψάχνουμε για σχέση και να μη βρίσκουμε; Ας ζευγαρώσουμε μεταξύ μας επιτέλους να τελειώνει η γκρίνια!».
Είχα διαβάσει πριν χρόνια σε ένα βιβλίο ότι ανάγκες και επιθυμίες είναι δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα που καλό θα ήταν να τα διαχωρίσουμε μέσα μας. Τις ανάγκες, εγγενείς ή επίκτητες, είναι απαραίτητο να τις ικανοποιήσουμε για να επιβιώσουμε και να είμαστε καλά. Οι επιθυμίες τώρα είναι κάτι εντελώς διαφορετικό, οι επιθυμίες είναι το άγνωστο, δεν υπακούουν ούτε σε ανάγκες ούτε σε δυνατότητες (αυτό που έχεις τη δυνατότητα να πετύχεις δεν είναι απαραίτητα αυτό που θέλεις), οι επιθυμίες είναι το άγνωστο που βρίσκεται μέσα στον καθένα.
Υπό αυτό το πρίσμα, έχω εντοπίσει –με δείγμα τον εαυτό μου και τους φίλους μου φυσικά- τις εξής ανάγκες:
- Ανάγκη για συντροφικότητα: είναι η ανάγκη του να έχεις έναν ή περισσότερους πολύ κοντινούς σου ανθρώπους, να κάνετε πράγματα μαζί, να μπορεί να βασιστεί ο ένας στον άλλο, να υπάρχουν γύρω σου άνθρωποι που σε καταλαβαίνουν και κάνουν τις «ασήμαντες» στιγμές της ζωής να έχουν αξία.
- Ανάγκη για σεξ: Βιολογική –ας πούμε- ανάγκη, παρουσιάζει για πολλούς έξαρση την άνοιξη (ε, ο πεταλούδος ερωτεύεται την πεταλούδα κλπ), αναφέρεται και ως «καύλες» και μπορεί συνήθως να ικανοποιηθεί και χωρίς τη βοήθεια άλλου ατόμου (αν καταλαβαίνετε τι εννοώ..)
- Ανάγκη για ερωτική επαφή: θα την έλεγα και ανάγκη για σωματική οικειότητα αλλά ακούγεται κάπως, είναι το να βρεθείς γυμνός με κάποιον, να τον αγκαλιάσεις, να σε αγγίξει, να φιληθείτε και να ιδρώσετε μαζί, να χαρίσει ο ένας στον άλλο μέσω του σώματος του ευχαρίστηση και ίσως κατ’ επέκταση αποδοχή.
Μια ανάγκη αν δε την ικανοποιήσεις σε βασανίζει και σου κάνει τη ζωή δύσκολη, αλλά το να χτίσεις μια αυθεντική ανθρώπινη σχέση και να συνδεθείς με κάποιον είναι κάτι που συμβαίνει πέρα και πάνω από ανάγκες.
Κατά τη γνώμη μου, όλοι εμείς που «ψάχνουμε σχέση» αλλά ποτέ δε μας κάθεται φέρουμε μεγάλο μερίδιο ευθύνης για το γεγονός ότι καταλήγουμε συνήθως στο πάτωμα να μαζεύουμε τα κομμάτια μας. Γιατί όσο και να θέλουμε να κατηγορήσουμε τον άλλο που δε φέρθηκε σωστά, που ήταν ανώριμος, και τα λοιπά, στην τελική ο άλλος τις πιο πολλές φορές ήταν και είναι ο ίδιος πριν και μετά. Η όλη φάση του πληγώματος προκύπτει συνήθως επειδή εμείς είχαμε από πριν πλάσει στο μυαλό μας όλους τους όρους και τις συνθήκες τις ιδανικής σχέσης, προϋποθέσεις τις οποίες ο άλλος δεν τήρησε. Στην ουσία έχουμε ζωγραφίσει από μόνοι μας τον πίνακα της ζωής μας και απλά έχουμε αφήσει μια τρύπα στον καμβά για να βάζουν το κεφάλι τους οι διάφοροι υποψήφιοι. Τώρα που το ξανασκέφτομαι, δεν είναι άλλο από το σύνδρομο του καλού μας πρίγκιπα, ο οποίος φυσικά δε θα υπάρξει ποτέ έξω από τη φαντασία μας.
Μερικοί λένε ότι όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο, αλλά εγώ πιστεύω ότι η ζωή είναι χαοτική και εντελώς «ό,τι να’ναι» και τελικά μια πραγματικά αληθινή ανθρώπινη σχέση δομείται από το μηδέν χωρίς προσδοκίες και υποσχέσεις, όπως ακριβώς δίνεις σε έναν άνθρωπο τις μπογιές σου και τον αφήνεις να ζωγραφίσει ότι θέλει σε ένα κομμάτι του καμβά σου. Έτσι γλιτώνεις και την πίκρα του να μην είναι ο άλλος αυτό που έχεις φανταστεί και όλη την αυτολύπηση που ακολουθεί.
Εν τέλει, όλοι στα chatrooms ανάγκες ψάχνουν να ικανοποιήσουν και κανείς μας δεν είναι εκεί «απλά για γνωριμία». Από αυτή την άποψη, ίσως είναι πιο ειλικρινής ο «psaxno top eos 30 xronon gia real twra» από τον «sxesi_thess» που θα έπρεπε ίσως να λέει «έχω ανάγκη από συντροφιά». Εντάξει, ίσως γίνομαι υπερβολικός χωρίς λόγο –στο κάτω-κάτω, μπορεί δυο άνθρωποι να γνωριστούν από ανάγκη αλλά να μείνουν μαζί γιατί το θέλουν. Anyway, you get the point, νομίζω.
Όλο λέω «ουφ, κουράστηκα πια, δεν ξαναμπαίνω σε chat, είναι όλοι psycho που δεν ξέρουν τι θέλουν» κι όλο ξαναγυρίζω γιατί «δε μπορεί ρε γαμώτο, κάποιος θα υπάρχει σαν εμένα».
Πάντως αποφάσισα να προσπαθώ να μην περιμένω τίποτα, να μην ψάχνω ούτε σχέση, ούτε γνωριμία, ούτε τίποτα, κι από δω και πέρα θα απαντάω στην κλασική ερώτηση «τι ψάχνεις;» με ένα ίσως ασαφές αλλά τουλάχιστον ειλικρινές «ό,τι βγει»…
