χρωμοΣώματα

Βάλαμε φωτιά στα φρένα

και τι μας έμεινε…;

Εναλλακτικό, gay, industrial, in και μοντέρνο, σκοτεινό, καλλιτεχνικό… σε κάθε περίπτωση το Γκάζι είναι ένα ιδιαίτερο κομμάτι της Αθήνας. Η περιοχή πήρε το όνομά της από το εργοστάσιο γκαζιού που λειτούργησε εκεί από το 1862 ως το 1984. Τα βιομηχανικά κτίρια αυτού του εργοστασίου έχουν μεταμορφωθεί στη γνωστή Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων που φιλοξενεί πρωτοποριακές εκδηλώσεις πολιτισμού.

Το Γκάζι επίσης, είναι μια gay γειτονιά της πόλης. Εκεί βρίσκεται η πλειοψηφία των friendly επιχειρήσεων. Οι gay της Αθήνας βγαίνουν στο Γκάζι για να διασκεδάσουν και ξέρουν ότι θα αισθάνονται πιο άνετα (βλέπε λιγότερα αδιάκριτα και ίσως σοκαρισμένα βλέμματα…), θα γνωρίσουν κόσμο από την «κοινότητα»…Τα τελευταία χρόνια που τα σχετικά μέρη αυξήθηκαν στην περιοχή, δημιουργήθηκε ένα ανάλογο lifestyle. Συγκεκριμένα μαγαζιά, συγκεκριμένος τρόπος διασκέδασης και επικοινωνίας. Δεν είναι λίγες οι φορές που το Γκάζι κατηγορήθηκε ότι είναι γκέτο. Και για να μην κοροϊδευόμαστε, συχνά η περιοχή έχει ένα τέτοιο χαρακτήρα. Βλέπει δηλαδή κανείς στην περιοχή τους ομοφυλόφιλους να κυκλοφορούν και να εκφράζονται ελεύθερα, χωρίς ντροπή. Το ζήτημα όμως δεν είναι να κλείνεσαι σ’ ένα συγκεκριμένο χώρο και να φυλακίζεις την προσωπικότητά σου σ’ ένα club ή σε δυο friendly δρόμους…

Τον τελευταίο χρόνο, το Γκάζι ζει πλέον σε νέα δεδομένα. Το μετρό, έφερε πιο κοντά στην περιοχή περισσότερους κατοίκους της πρωτεύουσας που φιλοξενούνται από πολλά μέρη γύρω από το σταθμό και όχι μόνο. Η αλλαγή όμως δεν είναι απλή. Συμβαίνει σε ιδιαίτερα πλαίσια και έχει πολλά αποτελέσματα. Το Γκάζι έγινε ξαφνικά της μόδας. Περισσότερος straight κόσμος γνωρίζει στέκια του, περισσότερος κόσμος θα βγει για ποτό εκεί ή θα επισκεφτεί κάποιο θέατρο ή χώρο τέχνης. Η έννοια του gay γκέτο υποχώρησε. Μπορεί κανείς να παραπονεθεί γι’ αυτό…, αλλά το γεγονός έχει και τα θετικά του. Είναι καλύτερο να υπάρχει διαφορετικότητα και πολυμορφία. Ένα μέρος γεμάτο μόνο με gay δεν είναι πραγματικότητα. Πραγματικότητα είναι να είναι ορατοί και να επικοινωνούν όλοι οι άνθρωποι.

Μια άλλη αλλαγή στη περιοχή έχει να κάνει με τη λεγόμενη «ανάπτυξη, ανάπλασή» της. Αυτές οι έννοιες είναι κατά βάσει θετικές, όμως σήμερα είναι στενά συνδεδεμένες με την εμπορευματοποίηση και την αδιαφορία απέναντι σε φύση και άνθρωπο. Έτσι λοιπόν στην περιοχή, δίνεται έμφαση στη δημιουργία επιχειρήσεων και όχι χώρων πολιτισμού ή ελεύθερων χώρων. Δυστυχώς πολλές υποβαθμισμένες και ιδιαίτερες περιοχές είναι στο στόχαστρο αυτού του είδους της ανάπτυξης που δε θέλει μικρά σπίτια αλλά συγκροτήματα πολυκατοικιών, δε θέλει εναλλακτικά στέκια διασκέδασης αλλά μέρη του συρμού και τέλος καταστρέφει το περιβάλλον του ανθρώπου/ πολίτη.

Προσωπικά, το Γκάζι με γοητεύει όχι τόσο λόγω των gay επιλογών, όσο για το αυθεντικό χρώμα της περιοχής. Παλιά κτίσματα, κατοικίες μεταναστών, το τρένο που με το σιδερένιο πέρα-δώθε του δίνει το ρυθμό, εναλλακτικοί χώροι και μια ατμόσφαιρα που σου λέει πως η ζωή(με έναν άλλο ίσως τρόπο) προχωρά…