Gay Lifestyle

«Το lifestyle είναι μαγικό, από μηδενικό σε κάνει νούμερο» .
Αυτή η αρκετά γνωστή φράση, γραμμένη σε τοίχους με σπρέι, νομίζω ταιριάζει γάντι και στην περίπτωση του γκέι λάιφσταιλ . Πέραν των άλλων που λίγο-πολύ ισχύουν για όλους, γκέι και μη, το λάιφσταιλ για τους γκέι παίζει έναν επιπλέον ρόλο : Από μηδενικά στην ετεροκανονιστική (σεξιστική/πατριαρχική) κοινωνία, τους κάνει νούμερα, τους δίνει μια ψευδαίσθηση αποδοχής … Ο μοναδικός ίσως αποδεκτός τύπος του γκεί σήμερα είναι ο τύπος του λάιφσταιλ γκέι, γνωστού και ως καπιταλογκέι . Ο καπιταλογκέι είναι το μόνο αποδεκτό ίσως μοντέλο που προβάλλεται από τα free press και τα lifestyle περιοδικά, άντε και απο καμια πιο προχώ σειρά στην τιβί .Είναι ο τύπος που πηδιέται αχαλίνωτα , ακούει Madonna και ψωνίζει σαν μανιακός . Ευχάριστος τύπος και ιδανικός για κολλητός μιας γυναίκας . Αυτό βέβαια δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα στερεότυπο, το οποίο χάρη στην αναγνώρισή του γίνεται πρότυπο...

Ο νεαρός γκεί χωμένος μες στα σκατά(γνωστά και ως ελληνική κοινωνία) από πολύ μικρή ηλικία, βλέποντας αυτό το πρότυπο μπροστά του, ως αποδεκτό και glamorous είναι λογικό να ενταχθεί σε όλο αυτό το τριπάκι : σαββατόβραδα στο Γκάζι, ατέρμονο σαφάρι σε chat/gaydar κτλ, shopping, φίλοι και εραστές της μιας βραδιάς . Όλη του η ζωή και μαζί και η σεξουαλικότητα του νοηματοδοτείται κεντρικά από την έννοια της κατανάλωσης . Κατανάλωση των πάντων: ρούχων, μαγαζιών , μουσικής , ανθρώπων . Όλα προς κατανάλωση, όλα για εκτόνωση . Καταναλωτές και καταναλισκόμενοι, περιφερόμαστε απο το ένα φάσιον μαγαζί στο άλλο, διασκεδάζοντας τη μοναξιά μας και πουλώντας την εικόνα μας .
Και καλά θα μου πείτε, και σένα τι σε ενοχλεί ακριβώς ; αφου καλά περνάμε βρε παιδιά …
Η αλήθεια είναι πως δεν μου είναι πάντοτε ενοχλητικό και πολλές φορές απλά διασκεδάζω με τις στυλάτες αδερφές και τα ποζέρια στα κλάμπ . Και δεν διατυπώνω καμία ηθικολογική κρίση πάνω στο όλο θέμα, δεν είναι ο στόχος μου τουλάχιστον .
Αλλά να, είναι ότι δεν είμαστε όλες έτσι κι αυτή η ψευτοαποδοχή του gayλικιού μόνο σ’αυτή τη βερζιόν είναι όσο να ναι λιγουλάκι ύποπτη . Γιατί στο Γκάζι είμαστε θεές και στα κωλόμπαρα της Φυλής και την Κουμουνδούρου προιόν προς πώληση[αλλά μάλλον αυτοί δεν είναι gay, ε;]; Γιατί οπουδήποτε έξω από τα στενά όρια του γκέτο απλά είμαστε αόρατοι ; Στην τελική γιατί είμαστε αποδεκτοί μόνο ως καταναλωτές ; Μήπως οι homorebels έχουν δίκιο όταν γράφουν στους τοίχους «το gay lifestyle βρωμάει ομοφοβία» ;
Κατ’εμέ έχουν δίκιο, αναμφισβήτητα . Όλη αυτή η σούπερ απελευθέρωση και η ευδαιμονία δεν είναι παρά η κεφαλαιοποίηση της σεξουαλικότητάς μας, η περαιτέρω οριοθέτηση της . Η γκέι "παροικία" υπάρχει για να στηρίζει τη στρέιτ κυριαρχία . Το γκεί λάιφσταιλ δεν είναι τίποτε άλλο παρα ένα άλλο έιδος λάιφσταιλ, με τη διαφορά ότι υπάρχει επιπλέον για να υποστηρίζει την κυρίαρχη κουλτούρα, το σεξουαλικό status quo, με άλλα λόγια την ετεροκανονικότητα .

Απο την άλλη, ενδιαφέρον είναι ότι οι επίσημες γκέι οργανώσεις, γνωστες και ως κίνημα-εδω γελάμε-βλέπουν την όλη φάση σούπερ απελευθερωτική . Στη συνάντηση για τον (οικονομικό) απολογισμό του πράιντ βρεθήκαμε να ακούμε πόσο απελευθερωτικός είναι ο καπιταλισμός και τι τυχεροί που είμαστε... Το gay community/movement αγκάλιασε και υιοθέτησε πρόθυμα το γκέι λάιφσταιλ, αρκέστηκε στη διεκδίκηση των νομικών δικαιωμάτων και απεμπόλισε οποιαδήποτε δράση για την κοινωνική αλλαγή ή την σεξουαλική επανάσταση(η οποία θα σου πούν ότι έγινε κιόλας) . Γιατί η κοινωνική αλλαγή έφτασε, δεν μας νοιάζει αν υπάρχει σεξισμός και ομοφοβία, αρκεί να μπορούμε να μην τα βλέπουμε, κλεισμένοι στα γκέτο μας, να στρουθοκαμηλίζουμε μες στις ακριβές και γκλάμορους ψευδαισθήσεις μας . Έτσι το κίνημα πορεύεται με λάιφσταιλ σημαία, περισσότερους χορηγούς για το πράιντ και χωρίς καμία ιδεολογική βάση πέραν των κλασσικών διεκδικήσεων περι γάμου και βαφτισιών .

Τι έχω να προτείνω; περισσότερη συζήτηση και σκέψη... εκεί που κάθεστε αραχτοί στην Αιόλου και την Κων/πόλεως αντί να μιλάτε για το γάμο του τάδε άχρηστου και το ξεκατίνιασμα του δείνα σούργελου, που δείχνουν τα μεσημεριανά, να σκεφτείτε μήπως ειμαι και λίγο μαλάκας που χαλάω μια περιουσία για να είναι το βρακί μου dolce n gabanna ; και μήπως ξοδεύω τον εαυτό μου με το να ανησυχώ μονίμως για το να είμαι γκλάμορους και σέξυ ; και κυρίως μήπως είμαι ακόμα πιο μαλάκας που κάθομαι και τους υπομένω τους απο πάνω και δεν διεκδικώ αυτά που μου ανήκουν ;
μπα... λέμε τώρα...