(Όταν βγάινει το) Φως στο Γκάζι...

Καμία σχέση. Το πρωί είναι σαν άλλη περιοχή το Γκάζι. Ούτε κόσμος με σακάκια, σκισμένα jeans, γραβάτες, ούτε μουσικές από τα café και τα clubάκια και φυσικά ούτε ωραίες φάτσες!Σου θυμίζει πιο πολύ σε ποιο μέρος της Αθήνας είσαι και τι ήταν αυτό το μέρος πριν το «καταλάβουν» τα μαγαζιά. Βιομηχανική ζώνη ήταν πάντα το Γκάζι, συνεργεία αυτοκινήτων ή παρακμιακά καφενεία υπήρχαν μόνο (αν και έχουν μείνει ακόμα 2-3 αλλά πού θα πάει θα μεταμορφωθούν σε Starbucks ή Everest με τον καιρό…). Έλα όμως που το πρωί γίνεται κάτι και ξυπνάει αυτό το «άλλο» Γκάζι!
Θόρυβοι από ηλεκτροκολλήσεις, έμπορους χαλιών-λουλουδιών-τραπεζιών και ό, τι άλλο χωράει στο Ντάτσουν. Και φυσικά οι αγαπημένες μου μορφές: κάτι άνθρωποι με τρίκυκλα που κάνουν κύκλους σε Ιερά Οδό-Πειραιώς-Ορφέως-Κωνσταντινουπόλεως, σταματάνε σε κάθε σκουπιδοτενεκέ και μαζεύουν ό, τι βρουν ακέραιο και πρόσφορο για πώληση. Πού τα πουλάνε? Μπορεί να τα είχες δει πιο παλιά, πριν τη στάση του Metro, αν πήγαινες με τα πόδια Θησείο απ’ τον πεζόδρομο του Νεκροταφείου… Ρώτησα και έμαθα: γυρολόγους τους λένε και μη ρωτήσεις γιατί, δεν ξέρω :-Ρ Ξέρω όμως ότι κάποιες τοπικές οργανώσεις έχουν πρόβλημα μαζί τους.
Και μιας και είπα οργανώσεις, υπάρχουν αρκετές (3 σίγουρα) που αποτελούνται από κατοίκους του Γκαζιού-Βοτανικού-Ρουφ-Κεραμεικού που έχουν σοβαρά αιτήματα και αρκετά έντονη δράση… Ναι έχει προβλήματα η περιοχή τα πρωινά. Στενοί δρόμοι, μόλυνση και βέβαια οι γραμμές του ΟΣΕ.

Το Γκάζι είναι αναπόσπαστο κομμάτι του κέντρου και πιο συγκεκριμένα της Ομόνοιας και του Κολωνού (Ακαδημία Πλάτωνα κτλ). Όχι δε μοιάζει με τους γείτονές του, Θησείο και Μοναστηράκι. Και αυτό είναι καλό (για μένα) γιατί δείχνει ότι ακόμα δεν το έχει καταπιεί το lifestyle που έφαγε την περιοχή του Ψυρρή. Τουλάχιστον όχι όσο υπάρχει ακόμα ήλιος γιατί όταν νυχτώνει αλλάζει το σκηνικό ό, τι και να σημαίνει αυτό ;-)

Προσωπικά λατρεύω το Γκάζι και όλη την περιοχή άσχετα σε τη θέση είναι ο ήλιος εκείνη τη στιγμή. Νομίζω ότι έχει κάτι μαγικό και μου ασκεί μια ανεξήγητη έλξη ειδικά τα καλοκαίρια που χαζεύουμε τον Παρθενώνα απο την ταράτσα-να το πω ή θα κάνω διαφήμιση? Δε με νοιάζει :-Ρ- του Aroyo ή όταν βγαίνοντας από το Metro το μάτι μου πέφτει πάνω στην Ακρόπολη. Πρωί ή βράδυ το Γκάζι μου θυμίζει Αθήνα όπως την είχα στο μυαλό μου πριν ερθω να μείνω και ελπίζω να μην αλλοιωθεί και αυτό...