Όλα τα ’χε η Μαριορή…(πάντα μου άρεσε αυτή η παροιμία!!)

«Ρε Παναγιώτη, τι τον θέλετε τον γάμο πια κι εσείς; Ούτε οι στρέιτ δεν παντρεύονται πια!». Αυτή ήταν η εύλογη (;) απορία μιας φίλης μου όταν της έδειξα την αφίσα που φτιάξαμε με τα παιδιά. Έλα ντε, τι τον θέλουμε; Μήπως μας εντυπωσίασαν οι λαμπρές εκκλησιαστικές τελετές και τα νυφικά ή μήπως θέλουμε κι εμείς να ζήσουμε τον ονειρικό(..) ετεροκανονικό γάμο των παλιών ταινιών;

Πρώτα απ’ όλα, ο γάμος είναι δικαίωμα. Το αν θέλω ή όχι να παντρευτώ είναι δικό μου θέμα. Άλλα αν θέλω, γιατί να μη μπορώ κι εγώ; Ύστερα, γιατί δηλαδή να μη μπορώ να δηλώσω στην πολιτεία ποια είναι η οικογένεια μου; «Κρυβόμαστε» από το κράτος σα λαθρομετανάστες χωρίς κάρτα διαμονής.

Τα κύτταρα που αποτελούν μια κοινωνία είναι οι οικογένειες και γι’ αυτό τα κράτη προσπαθούν να τις υποστηρίζουν παρέχοντας κάποια έξτρα δικαιώματα, όπως επιδόματα, φορολογικές ελαφρύνσεις, εργασιακά προνόμια κτλ. Καλώς ή κακώς, σήμερα μόνο ένας γάμος μπορεί να κατοχυρώσει νομικά τη σύσταση μιας οικογένειας ανάμεσα σε δύο ενήλικες. Επειδή λοιπόν αυτό δε φαίνεται να αλλάζει σύντομα, αν θέλουμε να μιλάμε για ισότητα, ο γάμος δε θα πρέπει να εξαρτάται από το φύλο των συζύγων.

Όταν όλοι σου λένε πως δε μπορείς να κάνεις κάτι, τότε είναι πολύ εύκολο να το πιστέψεις. Οι πιο πολλοί από μας πιστεύουμε ότι δεν είμαστε σε θέση να φέρουμε μεγάλες αλλαγές στο κατεστημένο. «Αυτά μόνο οι πολιτικοί θα μπορούσαν να τα αλλάξουν, αλλά αυτοί μόνο το συμφέρον τους κοιτάνε». Όντως. Ο μόνος δρόμος τελικά είναι να ανατραπεί η καταραμένη «κοινή γνώμη».

Ο ρατσισμός κάθε είδους δίνει πατήματα στην εξουσία. Πρέπει να ξεφορτωθούμε λοιπόν τους ομοφοβικούς, ή μάλλον την ομοφοβία.. Πώς; Εύκολο! Το αντίδοτο για κάθε είδους «φοβία» είναι η γνώση.

Πιστεύω στους ανθρώπους. Αν τους δοθούν τα απαραίτητα εφόδια, θα πάνε προς την πιο ωφέλιμη κατεύθυνση. Ας δώσουμε λοιπόν στους γύρω μας την ευκαιρία να πουν «ναι» στο γάμο ομοφύλων. Ας μιλήσουμε γι’ αυτό, όπως μπορεί ο καθένας: σε μια παρέα, σ’ ένα φόρουμ, σε μια εφημερίδα, στους δρόμους με μια αφίσα. Το θέμα είναι να τίθενται τα ζητήματα κι όλα τα υπόλοιπα θα ακολουθήσουν. Και θα δείτε πως σίγουρα θα βρεθεί κάποιος άσχετος στρέιτ τυπάκος σε μια συζήτηση να μας υποστηρίξει, και η φωνή του θα ακουστεί δέκα φορές δυνατότερα από τη δική μας.