σχολεία ρατσισμού

Το σχολείο από μικρός το ταύτιζα με την ανελευθερία , ήμουν υποχρεωμένος να πάω , να παρακολουθώ , να είμαι καλός μαθητής . Επίσης ήμουν υποχρεωμένος να μην διαφέρω αλλιώς με κορόιδευαν . Πήγα σε σχολείο στην επαρχία . Δεν έχω μόνο άσχημες αναμνήσεις , αντιθέτως και φίλους έκανα και ωραία σε γενικές γραμμές τα πέρασα , ή μάλλον ψιλοβαρετά αλλα δεν είναι αυτό το θέμα μας . Λένε πως το σχολείο είναι μικρογραφία της κοινωνίας . Στο σχολείο μου λοιπόν ήταν ολοφάνερος και ο ρατσιμός της κοινωνίας , προς τις αδερφές , τους λίγους αλβανούς που είχαμε κι οποιονδήποτε ήταν κάπως αλλιώς τεσπα . Στο δημοτικό ειδικά τα πράγματα ήταν πιο άμεσα . Έτρωγα κράξιμο γιατι έκανα παρέα με τα κορίτσια και μου το έλεγαν κατάμουτρα . Με πείραζε πάρα πολύ . Άρχισα κι εγω λοιπόν να κάνω παρέα με τα αγόρια και καλή παρέα μάλιστα , αρκεί να μη με έκραζαν . Στην έκτη δημοτικού συμμετείχα κι εγω σε κράξιμο -κι άγριο απ’όσο θυμάμαι- για κάποιο παιδάκι , θυμάμαι που η δασκάλα μας φώναξε και μας μίλησε . Δε θυμάμαι πολλά , κάτι ότι θα βγάλουμε τρίχες στα γεννητικά όργανα μόνο , αυτό συγκράτησα . Τότε δεν ήξερα ότι μ’άρεσαν τα αγοράκια ή κι αν το ένιωθα δεν ήθελα να ξέρω .
Στο γυμνάσιο άρχισα να το ψιλοκαταλαβαίνω και τότε ήρθαν κι οι ενοχές . Ήξερα πως έπρεπε να καταπιέσω την επιθυμία . Έκανα κάτι χαζοσχέσεις με κοριτσάκια και πειραζόμουνα πολύ όταν μου πέταγαν σπόντες ότι είμαι αδερφή . Θυμάμαι ότι προσπαθούσα πολύ εκείνη την περίοδο να μη δείχνω αδερφή , αγχωνόμουνα . Στο σχολείο οι αδερφές ήταν κάτι πολύ θυληπρεπή αγόρια , αποκλεισμένα από παρέες , που αν ήθελες να θεωρήσε στρέιτ έπρεπε κι εσύ να τα κοροιδεύεις . Δεν ήταν εύκολο για μένα αλλά δεν το πολυσκεφτόμουνα , προσπαθούσα τουλάχιστον . Στο μυαλό μου εκείνη την εποχή ήταν πως ότι κι αν έχω μέσα μου , θα το καταπιέσω , τελεία και παύλα .
Η σεξουαλική αφύπνιση βέβαια στα μέσα του γυμνασίου και στο λύκειο δεν μου άφηνε και πολλά περιθώρια . Άρχισα να βλέπω gay τσόντες και να συνειδητοποιώ για τα καλά πως δεν είμαι όπως οι άλλοι .
Η επιθυμία μου δεν ήταν «κανονική» όπως φρόντιζαν να μου υπενθυμίζουν στο σχολείο(κάτι μικροαστοί που μου καναν «μάθημα») όταν η συζήτηση έπεφτε σε τέτοια θέματα . Έχω ακούσει τα ανήκουστα τόσα χρόνια στο σχολείο από τους αμόρφωτους στην μεγάλη πλειονότητά τους καθηγητές μου . Και ευτυχώς βγήκα ζωντανός και χωρίς μεγάλα κόμπλεξ για τη σεξουαλικότητά μου . Αυτό βέβαια γιατί είχα την τύχη να έχω ιντερνετ και πρόσβαση σε πληροφορίες και ιδέες πιο ανοιχτές από την χοντροκεφάλα της κακογαμημένης θεολόγου μου. Στα σχολείο όπου μέχρι πέρσι φοιτούσα η μόνη πηγή πληροφόρησης για θέματα σεξουαλικότητας και άλλα αμφιλεγόμενα ζητήματα όπως οι εκτρώσεις και η ευθανασία είναι οι θεολόγοι . Σε ηλικία 17και 18 χρονών είμασταν υποχρεωμένοι να διδασκόμαστε «χριστιανική ηθική». Σ’αυτό το σχολείο η επιθυμία μου δεν είχε θέση , η ίδια μου η ύπαρξη δεν είχε θέση. Σ’αυτό το σχολείο καταπιεζόμουνα . Η ελληνική πολιτεία επίσημα είναι από τη νομοθεσία της υποχρεωμένη να καταπολεμά τις διακρίσεις παντός είδους . Και αυτές για το σεξουαλικό προσανατολισμό φυσικά . Αντ’αυτού τις καλλιεργεί . Υποτίθεται πως το σχολείο είναι το μέλλον μιας κοινωνίας .Στο σχολείο η ομοφοβία ζει και βασιλεύει . Λέτε και στο μέλλον μας ;